Δρόμοι παλιοί

Giorgos Varvakis

2 Σχόλια

Δρόμοι παλιοὶ ποὺ ἀγάπησα καὶ μίσησα ἀτέλειωτα

κάτω ἀπ᾿ τοὺς ἴσκιους τῶν σπιτιῶν νὰ περπατῶ

νύχτες τῶν γυρισμῶν ἀναπότρεπτες κι ἡ πόλη νεκρὴ

Τὴν ἀσήμαντη παρουσία μου βρίσκω σὲ κάθε γωνιὰ

κᾶμε νὰ σ᾿ ἀνταμώσω κάποτε φάσμα χαμένο τοῦ τόπου μου κι ἐγὼ

Ξεχασμένος κι ἀτίθασος νὰ περπατῶ

κρατώντας μία σπίθα τρεμόσβηστη στὶς ὑγρές μου παλάμες

Καὶ προχωροῦσα μέσα στὴ νύχτα χωρὶς νὰ γνωρίζω κανένα

κι οὔτε κανένας κι οὔτε κανένας μὲ γνώριζε μὲ γνώριζε

Για κάποιο παράξενο λόγο τον ποιητή Μανόλη Αναγνωστάκη τον θεωρούσα για χρόνια, μακρινό μου συγγενή!!

Κατά τη διάρκεια της δικτατορίας, άκουγα μέσα στα σπίτια της οικογένειάς μου να γίνεται λόγος για το πρόσωπό του πολύ συχνά. Πιτσιρικάς στο Δημοτικό εγώ, δε μπήκα ποτέ στον κόπο να το αναλύσω περισσότερο. Ο άνθρωπος για τον οποίον γινόταν κουβέντα στο συγγενικό μου περιβάλλον ήταν υπαρκτό πρόσωπο με καταγωγή από τα Κουμέικα και πλούσια αντιστασιακή δράση (ΕΠΟΝ, ΕΑΜ). Δεν ήταν φυσικά ο γνωστός ποιητής, αλλά αυτό το αγνοούσα … συνειδητά.

Όταν τα πρώτα χρόνια της μεταπολίτευσης άρχισα να ακούω τα μελοποιημένα ποιήματά του, τον "υιοθέτησα" πάραυτα. "Μακρινός μου συγγενής και μάλιστα συγχωριανός!!!"

Διαβάζοντας αργότερα τα ποιήματά του, αισθάνθηκα πραγματικά «βαθιά συγγένεια» για το πρόσωπό του και μεγάλο θαυμασμό για το έργο του.

Ο Μανόλης Αναγνωστάκης (Θεσσαλονίκη, 10 Μαρτίου 1925 – Αθήνα, 23 Ιουνίου 2005) ήταν έλληνας ποιητής της πρώτης μεταπολεμικής γενιάς.

Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη όπου σπούδασε Ιατρική. Κατά τη διάρκεια της Κατοχής συμμετείχε στην ΕΠΟΝ. Κατά την διετία 1943-1944 ήταν αρχισυντάκτης του περιοδικού Ξεκίνημα, που ανήκε στον εκπολιτιστικό όμιλο του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Είχε έντονη πολιτική δράση στο φοιτητικό κίνημα, για την οποία φυλακίστηκε το 1948 ενώ το 1949 καταδικάστηκε σε θάνατο από έκτακτο στρατοδικείο. Βγήκε από τη φυλακή με την γενική αμνηστία το έτος 1951.

Την περίοδο 1955-1956 ειδικεύτηκε ως ακτινολόγος στη Βιέννη και κατόπιν άσκησε το επάγγελμα του ακτινολόγου για ένα διάστημα στη Θεσσαλονίκη ενώ το 1978 εγκαταστάθηκε στην Αθήνα.

Δημοσίευσε κείμενα του για πρώτη φορά στο περιοδικό Πειραϊκά Γράμματα (1942) και αργότερα στο το φοιτητικό περιοδικό Ξεκίνημα (1944), του οποίου υπήρξε και αρχισυντάκτης για μία περίοδο. Ποιήματα του, καθώς και και κριτικές δημοσιεύτηκαν αργότερα σε αρκετά περιοδικά. Την περίοδο 1959 - 1961 εξέδωσε το περιοδικό Κριτική ενώ υπήρξε μέλος της εκδοτικής ομάδας των Δεκαοκτώ κειμένων (1970), των Νέων Κειμένων και του περιοδικού Η Συνέχεια (1973).

Το 1986 του απονεμήθηκε το Κρατικό Βραβείο Ποίησης ενώ το 1997 ανακηρύχθηκε επίτιμος διδάκτωρ του Πανεπιστημίου της Θεσσαλονίκης.

Συνθέτες όπως ο Μίκης Θεοδωράκης, ο Θάνος Μικρούτσικος και ο Μιχάλης Γρηγορίου έχουν μελοποιήσει αρκετά ποιήματα του ενώ έργα του έχουν μεταφραστεί στα αγγλικά, τα γαλλικά, τα γερμανικά και τα ιταλικά.

Καταγόταν από το χωριό Ρούστικα Ρεθύμνης, όπου σώζεται το σπίτι του πατέρα του.

Έργα του
Εποχές, Θεσσαλονίκη, ιδιωτ. έκδοση, 1945, σσ. 32.
Εποχές 2, Σέρρες, ιδιωτ. έκδοση, 1948, σσ. 24
Εποχές 3, Θεσσαλονίκη, ιδιωτ. έκδοση, 1954, σσ. 16.
Τα Ποιήματα (1941-1956) (Εποχές, Εποχές 2, Παρενθέσεις, Εποχές 3, Η Συνέχεια 2), Αθήνα, ιδιωτ. έκδοση, 1956.
Η Συνέχεια 3, Θεσσαλονίκη, ιδιωτ. έκδοση, 1962, σσ. 32.
Υπέρ και Κατά, Θεσσαλονίκη, Α.Σ.Ε., 1965, σσ. 112.
Τα Ποιήματα (1941-1971), (Εποχές, Εποχές 2, Παρενθέσεις, Εποχές 3, Η Συνέχεια 2, Η Συνέχεια 3, Ο στόχος), Θεσσαλονίκη, ιδιωτ. έκδοση, 1971• Αθήνα, Πλειάς, 1976• Αθήνα, Στιγμή, 1985• Αθήνα, Νεφέλη, 2000, σσ. 192, ISBN 960-211-538-6.
Αντιδογματικά: Άρθρα και σημειώματα (1946-1977), Αθήνα, Πλειάς, 1978• Αθήνα, Στιγμή, 1985, σσ. 232.
Το περιθώριο '68-69, Αθήνα, Πλειάς, 1979• Αθήνα, Στιγμή, 1985• Αθήνα, Νεφέλη, 2000, σσ. 48, ISBN 960-211-552-1.
Μανούσος Φάσσης: Παιδική Μούσα (τραγούδια για την προσχολική και σχολική ηλικία), Αθήνα, Αμοργός, 1980.
Υ.Γ., Αθήνα, ιδιωτ. έκδοση, 1983• Αθήνα, Νεφέλη, 1992, σσ. 40.
Τα Συμπληρωματικά (σημειώσεις κριτικής), Αθήνα, Στιγμή, 1985, σσ. 176.
Ο ποιητής Μανούσος Φάσσης. Η ζωή και το έργο του. Μία πρώτη απόπειρα κριτικής προσέγγισης, Αθήνα, Στιγμή, 1987, σσ. 144. ISBN 960-269-029-1.
Η χαμηλή φωνή: Τα λυρικά μιας περασμένης εποχής στους παλιούς ρυθμούς - μία προσωπική ανθολογία του Μανόλη Αναγνωστάκη, Αθήνα, Νεφέλη, 1990, σσ. 224.

εδω ειναι το ταξιδι

Giorgos Varvakis

Εικόνες, μνήμες, άνθρωποι, γωνιές, δρόμοι, όνειρα, που μας κρατούν δεμένους στο κατάρτι της ψυχής μας! Μ' αυτήν πορευόμαστε...

ΣΧΕΤΙΚΑ

Τα Κουμέικα βρίσκονται στο νοτιοδυτικό τμήμα της Σάμου, 13 χλμ νοτιοανατολικά του Μαραθόκαμπου. Το χωριό αν και είναι χτισμένο μόλις 2 χλμ από τη θάλασσα δεν είναι ορατό από αυτή, καθώς είναι περιτριγυρισμένο από λόφους. Υπάρχουν δύο εκδοχές για την προέλευση του ονόματός του. Σύμφωνα με την πρώτη πήρε το όνομα του από τους πρώτους κατοίκους που ήρθαν απ’ την Κύμη της Εύβοιας ενώ σύμφωνα με τη δεύτερη που είναι και η επικρατέστερη, από το επώνυμο Κούμας. Οι κάτοικοι του ασχολούνται κυρίως με την ελαιοκαλλιέργεια. Στα Κουμέικα ανήκουν οι οικισμοί της Βελανιδιάς και του όρμου Κουμεΐκων όπου βρίσκεται η υπέροχη παραλία του Μπάλου.

2 σχόλια:

Μαριλένα23 Ιουνίου, 2010
Γιώργο μου, ο Μανόλης Αναγνωστάκης υπήρξε ο αγαπημένος ποιητής της εφηβείας μου!
θυμάμαι, πως ενα του ποίημα το "κι όμως Δημήτρη πισω δεν πρέπει να γυρίσουμε, χρέος μας ειναι πια να μη γυρίσουμε.." το ειχα γράψει στο μέσα μέρος της ντουλάπας μου.
όταν το είδε η μητέρα μου -η οποία ήταν λάτρης της κλασσικής ποίησης- έξαλλη έγινε.
όχι με το ποιημα φυσικά, αλλά για το μέρος που το έγραψα.
και θυμάμαι πως μου φώναζε "εκεί βρήκες να το γράψεις; στα αναμορφωτήρια γράφουν στους τοίχους και στα ντουλάπια" :D

τι μου θυμησες..
ακόμα τον αγαπώ, πολύ!
αν και το πλέον αγαπημενο του (σε μενα) βιβλίο, το δάνεισα και έχει πια χαθεί..

σε φιλώ!
ΑπάντησηΔιαγραφή
Απαντήσεις
Giorgos Varvakis02 Ιουλίου, 2010
Καλημέρα Μαριλενάκι!!!
Ευχαριστώ πολύ για όλ' αυτά που μοιράστηκες μαζί μας εδώ :)
Δεν είμαστε όπως ξέρεις πολλοί!! Λίγοι και καλοί :))
Κι εγώ είχα μια μανία με τις ντουλάπες, ιδιαίτερα όταν ζούσα στη Σάμο!!! Έγραφα, ζωγράφιζα, σκάλιζα, κολλούσα :)))
Φιλιά πολλά
ΑπάντησηΔιαγραφή
Απαντήσεις