ΚΟΥΜΕΪΚΑ ΣΑΜΟΥ

Ο Βικτόρ Γκερέν (15 Σεπτέμβρη του 1821, Παρίσι - 21 Σεπτεμβρίου 1891) ήταν Γάλλος διανοούμενος, εξερευνητής και ερασιτέχνης αρχαιολόγος. 
Είχε εκδώσει βιβλία που περιγράφουν τη γεωγραφία, την αρχαιολογία και την ιστορία των περιοχών που εξερεύνησε, στα οποία περιέλαβε την Ελλάδα, τη Μικρά Ασία, τη Βόρεια Αφρική, τη Συρία και την Παλαιστίνη.
Από το 1840, ήταν καθηγητής της ρητορικής και μέλος του διδακτικού προσωπικού σε διάφορα κολέγια και λύκεια στη Γαλλία και στην Αλγερία. Το 1852, έγινε μέλος της Γαλλικής Σχολής Αθηνών. Με την οικονομική στήριξη του Honoré Théodoric d'Albert de Luynes μπόρεσε να εξερευνήσει την Ελλάδα και τα νησιά της, τη Μικρά Ασία, την Αίγυπτο, τη Νουβία, την Τυνησία και τη Μέση Ανατολή.
Για κάποιο χρονικό διάστημα υπήρξε καθηγητής ξένης λογοτεχνίας στη Λυών και στη Γκρενόμπλ και το 1878 εντάχθηκε στο διδακτικό προσωπικό του Institut Catholique de Paris (ICP).

Πέθανε στις 21 Σεπτεμβρίου 1891 στο Παρίσι.

Στο βιβλίο του, με τίτλο "ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΓΙΑ ΤΟ ΝΗΣΙ ΤΗΣ ΠΑΤΜΟΥ ΚΑΙ ΤΟ ΝΗΣΙ ΤΗΣ ΣΑΜΟΥ" (σελίδες 324 - οι πρώτες 120 αναφέρονται στην Πάτμο και οι υπόλοιπες 204 στη Σάμο) που εκδόθηκε στο Παρίσι το 1856, υπάρχει λεπτομερέστατη παρουσίαση της γεωπολιτικής μορφολογίας του νησιού ( βουνά, ποτάμια, λίμνες, ακρωτήρια, πόλεις, κωμοπόλεις, χωριά κλπ), της ιστορίας και των υποδομών του.
Αναφέρεται στις καταγραφές των μεγάλων Ελλήνων ιστορικών και περιγραφές προγενέστερων από αυτόν περιηγητών, σχετικά με την ταυτοποίηση και την ιστορία των αρχαιολογικών χώρων, τα αξιοθέατα, τις καλλιέργειες, την παραγωγή, όπως επίσης και για τη διοικητική  δομή του.


Η παραγωγή του νησιού γύρω στο 1850, εντυπωσιακή!!
Πρώτο προϊόν ήταν το κρασί (5.000.000 οκάδες) και ακολουθούσε η σταφίδα (2.000.000 οκάδες) και τα κρεμμύδια (1.500.000 οκάδες).
Το ελαιόλαδο στις καλές χρονιές για το προϊόν έφτανε μόλις τις 700.000 οκάδες, αλλά με πολύ καλή τιμή, όπως επίσης και ο γλυκάνισος!!



Για τα Κουμέικα γράφει:

ΚΟΥΜΕΪΚΑ, ή αλλιώς ΓΚΟΥΜΕΪΚΑ. - 6 χιλιόμετρα από τον Μαραθόκαμπο (Marathro-Cambo) βρίσκεται το χωριό  Κουμέικα το οποίο προφέρεται αρκετά συχνά και Γκουμέικα.
Πριν φτάσει κάνεις εκεί, περνάει από  τα ερείπια ενός αρχαίου κατεστραμμένου οικισμού και από ένα παλιό μοναστήρι αφιερωμένο στον Άγιο Γιάννη (saint Jean).
Το χωριό Κουμέικα έχει διακόσια σπίτια, μια εκκλησία και ένα δημοτικό σχολείο.
Σήμερα έχει κατασκευαστεί μια δεύτερη εκκλησία μέσα στην οποία υπάρχουν αρκετά όμορφα κομμάτια σκαλιστών μαρμάρων, πρόσφατα προερχόμενων από την Ανατολή και συγκεκριμένα, από τα ερείπια της Μιλήτου.
Το χωριό αυτό ιδρύθηκε, πριν διακόσια σαράντα χρόνια (~1610), από μια αποικία της Κύμης της Μικράς Ασίας (;) απ’ όπου και πήρε το όνομα Κουμέικα ή την παραλλαγή Γκουμέικα.

Για τα γειτονικά μας χωριά αναφέρει:

Τα Σκουραίικα  βρίσκονται 1,5 χιλιόμετρο απόσταση από τα Κουμέικα, κρυμμένα από τη θάλασσα, μέσα σε μια εύφορη κοιλάδα. Έχουν σαράντα πέντε σπίτια, μια εκκλησία και τα παιδιά πηγαίνουν σχολείο ... στο Νιχωράκι (!)
Εκεί συνάντησα ένα γέρο εκατό δέκα χρονών, που εξακολουθούσε να είναι αρκετά δυνατός, αλλά τυφλός, από τον οποίο έμαθα, ότι όταν γεννήθηκε αυτός (~1740), τα Σκουρέικα ήταν μόνο τέσσερα σπίτια, ενώ ο ιδρυτής του χωριού ήταν ένας βοσκός με καταγωγή από τα Στούρα (Στύρα ;) της Εύβοιας και η αρχική ονομασία ήταν Στουρέικα που στη συνέχεια έγινε Σκουρέικα!!

Το Νεοχώριο ή αλλιώς Νιχωράκι βρίσκεται Β.Δ. των Σκουρεΐκων, χτισμένο πάνω σε ένα λόφο και πέρα από ένα χείμαρρο που τον διασχίζει από πάνω, μια γέφυρα.
Δεν βρήκα κάποιον να μου πει από ποιον και πότε ιδρύθηκε το χωριό, το οποίο έχει εκατό(!!) σπίτια, μια εκκλησία και ένα δημοτικό σχολείο.
ΥΓ. Τα Γαλλικά μου δεν είναι και στην καλύτερή τους "φόρμα", οπότε χρησιμοποίησα:

• τη βοήθεια συναδέλφων (βλ. Δήμητρα) 
• τον αυτόματο μεταφραστή του Google 
• και το νόημα από τα συμφραζόμενα :)