ΚΟΥΜΕΪΚΑ ΣΑΜΟΥ

Το καλντερίμι καρσί απ’ την εξώπορτα της αυλής, οδηγούσε χωρίς παρέκκλιση στο φούρνο. Δύσκολα λοξοδρομούσες. Οι μυρωδιές δυνατές και πρ...

Ο φούρνος της Καλμούκαινας

Giorgos Varvakis

/

13 Σχόλια

Το καλντερίμι καρσί απ’ την εξώπορτα της αυλής, οδηγούσε χωρίς παρέκκλιση στο φούρνο. Δύσκολα λοξοδρομούσες. Οι μυρωδιές δυνατές και προκλητικές σε τραβούσαν κοντά. Ψωμιά καρβέλια με σουσάμι και μαυροκούκι, παξιμάδια αφράτα, λαμαρίνες με φαγητά. Τις Κυριακές πλούσια κρεατικά και κοτόπουλα, τις καθημερινές πιο απλά: γεμιστά, μπριάμ, φασόλια… Σύκα λιαστά φουρνιστά με φύλλα δάφνης, σταφίδες και κυδώνια… Όνειρο!

Και τις Γιορτές, πανδαισία αρωμάτων χρωμάτων και γεύσεων. Κολοκυθόπιτες γλυκές στου Αϊ Νικόλα τη χάρη, μακαρόνες (μελομακάρονα) μπακλαβάδες κουραμπιέδες και βασιλόπιτες τα Χριστούγεννα. 
Κουλούρια, λαμπροκουλούρες και τσουρέκια το Πάσχα. Την Κυριακή της Λαμπρής το αποκορύφωμα με τα γεμιστά κατσικάκια πάνω στις κληματόβεργες σκεπασμένα με λαδόκολλες για να μην αρπάξουν.

Από το δρόμο μας χώριζε η τζαμαρία που άνοιγε. Ότι μας άρεσε το δοκιμάζαμε.
Τα κρύα ή βροχερά απογεύματα του χειμώνα καταφύγιο. Αράζαμε πάνω στους πάγκους και διαβάζαμε περιοδικά κι εφημερίδες απ αυτά που είχαν για να τυλίγουν τα ταψιά. Οι πέτρες και οι τοίχοι πυρωμένοι από το πρωί μας κρατούσαν για ώρες ζεστούς. Όταν έπεφτε η νύχτα, ανάβαμε τις γκαζόλαμπες. Ήταν τότε που το φούρνο τον είχε αναλάβει η κυρά Κατίνα κι όλοι εμείς με το Μάκη παρέα, είχαμε «ρεζερβάρει» πρώτη θέση. 
Η ξύλινη σκάλα στα δεξιά οδηγούσε στο πατάρι. Χώρος συγκέντρωσης μετά το σχολείο.

Παιχνίδια με βόλους (μπίλιες), ζάρια και τράπουλες, αυτοσχέδια βαρελότα. Και με καλό καιρό, πάλι εκεί εμείς! Καθόμασταν απ έξω και σκαλίζαμε τις πέτρες στην άκρη του δρόμου.

(Απόσπασμα από παλιότερη ανάρτηση στο ΜΠΑΛΟ)

εδω ειναι το ταξιδι

Giorgos Varvakis

Εικόνες, μνήμες, άνθρωποι, γωνιές, δρόμοι, όνειρα, που μας κρατούν δεμένους στο κατάρτι της ψυχής μας! Μ' αυτήν πορευόμαστε...

αυτα τα ειδατε;