ΚΟΥΜΕΪΚΑ ΣΑΜΟΥ

Ο Κέρκης, ή Κερκετεύς κατά τον Στράβωνα, ή Κερκήτιος κατά τον Πλίνιο, «το χιονισμένο βουνό» του Νίκανδρου, είναι το ψηλότερο βουνό της Σάμου...

ΚΕΡΚΕΤΕΩΣ ΑΝΑΒΑΣΙΣ

Giorgos Varvakis

/

4 Σχόλια

Ο Κέρκης, ή Κερκετεύς κατά τον Στράβωνα, ή Κερκήτιος κατά τον Πλίνιο, «το χιονισμένο βουνό» του Νίκανδρου, είναι το ψηλότερο βουνό της Σάμου και το δεύτερο στο Αιγαίο μετά το Φεγγάρι της Σαμοθράκης που έχει ύψος 1648 μέτρα. Κατά τον Επ. Σταματιάδη, το όνομά του προέρχεται απ’ το ρήμα κέρκω ή κρέκω, που σημαίνει χτυπώ, βροντώ, απ’ τον κρότο που δημιουργούν τα κύματα στις βραχώδεις ακτές του, τις βροντές με τις καταιγίδες του χειμώνα, που αντιβοούν στις άγριες χαράδρες του και τον θόρυβο των ανέμων, που δεν ησυχάζουν ποτέ. Άλλοι πάλι αναρωτιούνται μήπως η λέξη Κέρκης έχει σχέση με τις λέξεις κέρκος που σημαίνει ουρά ή άκρη, κερκίς που σημαίνει σκαλοπάτι ή μασούτα του αργαλειού ή το φυτό κότσικας. Ίσως, με το όνομα σκάλα είναι γνωστή μέχρι και σήμερα στο Μαραθόκαμπο, η ευρύτερη περιοχή που βρίσκεται γύρω απ’ το μοναστήρι της Βαγγελίστρας. Άλλοι υποστηρίζουν ότι το όνομα το πήρε απ’ το κερκίς, που σημαίνει σκάλα. Πιθανόν, η περιοχή κάτω απ’ το μοναστήρι της Βαγγελίστρας είναι γνωστό με το όνομα σκάλα, κι’ άλλοι ακόμα, ότι η Σάμος μοιάζει με πρόβατο και ο Κέρκης είναι η κέρκος που σημαίνει ουρά. Κέρκης είναι ένας τεράστιος μεγαλόπρεπος βράχος, που από μακριά φαίνεται σαν τεράστιος κώνος, σχεδόν γυμνός, με απότομες πλάγιες και άγριες χαράδρες. Ο Στράβωνας γράφει σχετικά «Ένδοξον και το εν αυτή όρος ο Κερκετεύς, μάλλον της Αμπέλου αύτη δ’ υπέρκειται της Σαμίας πόλεως», και δεν είναι λίγοι οι περιπατητές που βαδίζουν στα δύσβατα μονοπάτια του, και οι ορειβάτες που σκαρφαλώνουν στις πανύψηλες ορθοπλαγιές του. Πρόκειται για πολύ δύσκολο και αφιλόξενο βουνό και δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις, που χάθηκαν άνθρωποι, ή βρέθηκαν σε πολύ δύσκολη θέση, γιατί δεν γνώριζαν καλά τα δυσδιάκριτα και δύσκολοπερπάτητα μονοπάτια του. Στις δυσπρόσιτες και κρυφές σπηλιές του, εύρισκε άσυλο ο κάθε καταδιωγμένος, ακόμα κι’ ο μεγάλος Πυθαγόρας, την ηρεμία και την γαλήνη ο κάθε ασκητής και ερημίτης, και σ’ αυτές κατέφευγαν τα γυναικόπαιδα σε κάθε δύσκολη περίοδο κατά την επανάσταση του 1821. Ψηλότερη κορυφή του είναι η Βίγλα, που σημαίνει σκοπιά ή παρατηρητήριο, με υψόμετρο 1443 μέτρα. Για να ανέβει κάποιος μέχρι εκεί χρειάζεται μερικές ώρες καλό περπάτημα σε μονοπάτια ανηφορικά και δύσβατα, περνώντας κι’ απ’ το υπέροχο μοναστήρι της Βαγγελίστρας, που βρίσκεται εκεί, στα 700 μέτρα υψόμετρο, κι’ αγναντεύει το πέλαγος. Από εκεί, όταν υπάρχει καλή ορατότητα, η θέα είναι θαυμάσια, εκεί νοιώθει κανένας όλο το μεγαλείο της δημιουργίας. Από εκεί φαίνεται ολόκληρη η Σάμος, η Μικρά Ασία σε μεγάλο βάθος, τα περισσότερα απ’ τα Δωδεκάνησα και πολλά Κυκλαδονήσια και στα βόρεια η Χίος, που δεν ξεχωρίζει απ’ τη χερσόνησο της Ερυθραίας.

Το κείμενο με τις πληροφορίες προέρχεται από τη σελίδα του Δήμου Μαραθοκάμπου.
Οι φωτογραφίες ανήκουν στον Δημήτρη και τον Γιώργο Σάρακα, που με παρέα τον Γιώργο Καλούσο και δυο φίλους τους ακόμη (Μήτσο στείλε μου τα ονόματα των παιδιών) ανέβηκαν μέσα στο κατακαλόκαιρο στη Βίγλα!

εδω ειναι το ταξιδι

Giorgos Varvakis

Εικόνες, μνήμες, άνθρωποι, γωνιές, δρόμοι, όνειρα, που μας κρατούν δεμένους στο κατάρτι της ψυχής μας! Μ' αυτήν πορευόμαστε...

αυτα τα ειδατε;