ΚΟΥΜΕΪΚΑ ΣΑΜΟΥ

Ήταν περασμένη η ώρα όταν χτύπησε το τηλέφωνο του σπιτιού.
Από τον ήχο της κλήσης κατάλαβα ότι ήταν οι γονείς μου απ το χωριό!!
Το βλέμμα μου στράφηκε στο ρολόι του τοίχου και είναι  αλήθεια πως ανησύχησα λίγο, αλλά ακούγοντας τη μάνα μου γελαστή στην άλλη άκρη της γραμμής, αναθάρρησα λιγάκι.
-Βρε πιδάκι μ’ ισί έστλεις κατ’ φουτουγραφίις στν ιφιμιρίδα;;
-Όχι βρε μαμά τι φωτογραφίες;;
-Μα πως.. Ιδώ έχνει του (μ)παππού του Σταμάτ μι του κλαρίνου κι του (μ)πατέρας μι μια κιθάρα!!
-Ε, θα τις πήρανε από καμιά ανάρτηση δική μου! Αλλά ... μόνο φωτογραφίες έχουν βάλει;;
-Οχ’ κάτσι να σ’ διαβάσου: «Στα Κουμέικα και στα άλλα χωριά του νησιού, το πανηγύρι λέγεται.. "πανγκύρ" και..» (ανάρτηση 6/9/2012 "Τα πανηγύρια του χωριού")
-Α, εγώ το έχω γράψει αυτό!! Προς στιγμή πήγα να χαρώ (για δες, αρέσουν και σε άλλους αυτά που γράφω, σκέφτηκα). 
-Καλά δεν έχει πουθενά το όνομά μου ή από πού το έχουν πάρει;;
-Οχ’!!! Θα στνη στείλου να τνη ιδείς!!
Και μου την έστειλε!
Όχι η μάνα μου. Φρόντισε γι αυτό, ο μόνιμος συνεργάτης μου, φίλος και "ειδικός"  απεσταλμένος αυτές τις μέρες στα Κουμέικα, Γιάννης Μ.
Εν προκειμένω, πρόκειται για το τεύχος της εφημερίδας 654, με ημερομηνία 4 Φεβρουαρίου 2013.
Η ανάρτηση καταλαμβάνει το κάτω μισό της σελίδας 7 του μεσαίου φύλλου,  «στριμωγμένη» από μια διαφήμιση επιχείρησης αυτοκινήτων.
Από το πλήθος των φωτογραφιών, επιλέχθηκαν «αυθαίρετα» τρεις!
Αυτή με τον πατέρα μου και την κιθάρα του, μια πρόσφατη από το φετινό πανηγύρι στην πλατεία και του προπάππου μου του Σταμάτη Χαρμπή  με το κλαρίνο και του αδερφού του Γιάννη με το σαντούρι κομμένη άγαρμπα για να χωρέσει…
Εμένα προσωπικά αυτό το θέαμα με θλίβει.
Έτσι όπως μεταφέρθηκε η ανάρτηση στη σελίδα της εφημερίδας μοιάζει με «μπάσταρδο» κείμενο που βούλωσε μια τρύπα..!!
Δεν είναι πρώτη φορά που συμβαίνει αυτό.
Και σε δημοσίευμα άλλης εφημερίδας για τον Καδή στα Κουμέικα, η αντίστοιχη ανάρτηση μπήκε χωρίς καμιά αναφορά, αλλά το πήρα είδηση αργά και δεν έκανα κανένα σχόλιο.
Όσοι ασχολούνται σοβαρά με το «άθλημα», γνωρίζουν τι κόπο κρύβει μέσα της και η πιο απλή ανάρτηση στο blog.
Είναι κρίμα λοιπόν να ποδοπατιέται έτσι βάναυσα το μεράκι και η προσπάθεια για την ανάδειξη ενός τόπου και της ιστορίας του!
Και όταν αυτό γίνεται από άσχετους ερασιτέχνες συν-μπλόγκερς το κακό είναι «μικρό».
Όταν όμως το «χαστούκι» έρχεται από ένα επίσημο μέσο επικοινωνίας του τόπου σου, σε γεμίζει πίκρα.
Τίποτε άλλο…